disconnectus erectus

Bir dönem hayatımın kesiştiği insanlar, Almanya, Lüksemburg, İtalya, İsveç veya ABD'de... Ben de buradayım. Duruyorum. Belalar gelip buluyor beni, saklanmış olmadığımdan sanırım. Sarı zarfların içerisinden sarı güller değil sararmış geleceğim çıkıyor. Soluyorum. Hayatta kalmak için daha fazla soluyorum. Bir an önce bitsin diye, hava, ama tükenmiyor. Oksijen de  kafa bulmak için yeterli olmuyor. Benimle kafa bulanlara ciddiyetle yaklaşıyorum ki hatalarını anlasınlar. Şimdilik sonuç alıyorum. Savunmalarım kısmen tutmuş durumda. Kendimi savunmaya devam. Bu yıl en fazla yaptığım iş bu oldu. Ben ne yapmaktayım aslında, bunu birilerine izah etme işi. Bunu yaparken de asıl işimden soğumak. Yazmak ve okumaktan başka ne iş yapabilirim? Bu yıl ciddi ciddi bunu düşünmek gerekti. Ben ne yapabilirim? İşim ne? İşim ne bu dünyada? Kendi kurduğum oyunda, kendime rol yazmayı unutmuşum, o yüzden başkalarından rol çalıyorum. Herhangi bir şeyi tedirgin olmadan yapamıyorum. Onca yükün altına girdim, çı

Bir yılın son günleri, yeniden: "I. Bir yıl daha bitiyor İşte bu kadar duru,bu kadar yalın Bu kadar el değmemiş Sıradan bir gerçeği daha kolları bağlı hayatımızın Bu şiire nasıl dahil edilebilir bir yılın son günleri Her sonda,her başlangıçta ve her defasında Alır gibi başkasını karşımıza Perdeler çekip,ışıklar söndürüp oturup yatağın içinde bir başımıza Sorgulamak kendimizi Öğrenmek ikimizin anadilini,ikinci belleğimizi Öğrenmek kendimizle hesaplaşmanın buzul ilişkilerini Bu aynanın dehlizlerinde gezinirken görürüz Karanlık günlerimizin kenar süslerini ..." Tamamı:  http://epigraf.fisek.com.tr/?num=1088