muhasebe #20

 Yıl sonu muhasebe yazısı geleneğini devam ettiriyorum. Bu sene evde kal günlerinde blogtaki yazıları etiketlere ayırmıştım. O yazılar da burada, yıl sonu etiketinde bir arada bulunuyor. Diğer etiketleri de sol üstteki üç çizginin içindeki menüde bulmanız mümkün. 

Kıvanç Abi'den esinle, o okuduğu kitapları-izlediği filmleri listeliyor, ben de her yıl bugünlerde, o yıl neler yaptığıma dair blogun genel havasına uygun bir dilde bir şeyler karalıyorum.

2009'ta başlamışım bu işe; ilkini iki parça halinde yayınlamışım. İki üç kişi okumuş. Onlardan biri Ebru, diğeri de Mustafa'dır kesin, en eskilerden ikisi. Muhasebe #11 de üç kere okunmuş. Son yıllardakiler belki biraz daha sosyal medyada paylaştığım linklerle artmış görünüyor. 

2019'un sonunda önce doçent olup arkasından annemi kaybedince, iyi kötü döngüsünde çember tamamlandı. Annemsiz ilk yıl, duruma alışmakla geçti. Derslere yazılara kendimi vereyim derken hastalık olayıyla beraber bu yıl herkes için hemen hemen aynı hale geldi. 

Salgın zamanında ben yazısında durumumu özetlemiştim; hastalanmamanın başarı sayıldığı zamanlarda, ailecek başarılıyız! Zaten "çılgın kalabalıktan uzak" hayatımız iyice ev içine tıkılınca burun akıntısı bile radikal bir karşı çıkış, burun silmek hayati bir eylem haline geldi. Kaçacak bir yer olmayınca kavga gürültü de sıradanlaştı; evdeki üçüncü aktör belki de kurtarıcı olarak kendini iyice hissettirdi.

Kızım ilkokula başladı; ama bu can sıkıntıları ve gerginlikle hayatının en önemli aşamalarını pek de iyi tadamadı. Onun etrafında geçen hayatımız, prenses rolüne girmesin ama kendine güvenli biri olsun dengesini nasıl tuttururuz derdiyle geçiyor.

Bu yıl blogta kurgu öykü denemeleri ile yeni bir hat açtım. Onları da öykü etiketinde topladım.

Yaz okumalarım iyiydi; Per Petterson'un üçüncü, Ayhan Geçgin'in ikinci kitabını okudum. Metis Yayınları kampanyalarıyla yardımcı  oldu.

Tabii en düzenli yaptığım iş, youtube videoları üretmeye devam etmek ve bunları bir de podcast yapmak oldu. Youtube'ta 1000 aboneyi, spotify'da 300 takipçiyi aştım. Kitap tanıtımlarına siyasal kavram tanıtımları ve gündeme dair çeşitli konularda kavramsal analizler ekledim.

Böylece kendimi oyalamaya çalışsam da özellikle yaz aylarında canım pek derinden yandı yine; devamında ben iyi bir insanım diye kendimi toparlamaya çalışsam da, "kesiklerimden damlar, sessizlikler, çığlıklar..." Onların bir kısmını buraya aktarıyorum; en azından koca tarihte kişisel olarak ufak bir damla olarak insanlığın nerelerden geçtiği kaydedilsin diye! 

Heyt be, ben olmasaydım ne yapacaktı koca insanlık, bir parçası eksik kalacaktı. Hayatta kalmaya, ayakta kalmaya devam ediyorum, arada spor yaparak kasları esnetiyorum, bir de atlatılacak sözlü sınavı geçtim mi, artık insanlıktan çıkabilirim! Yok şaka, giriş var, çıkış yok. İçeride elimden gelenin en iyisini yapıyorum, inanın bana, dışarısını bilmiyorum, onları da sizden öğreniyorum, var olun, yok olmayın!

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

41'den

 20'li yaşların ortalarından beri devam ettiğim bu blogta hala ne yazabilirim bilmiyorum. Yaşıyorum ve ölüyorum. Her nefes beni sona yaklaştırıyor; o yüzden nefesimi tutuyorum. Denizin altında tabi, 20 bin fersah altında; bambaşka bir yerde, gidemediğim, olamadığım, bulamadığım herhangi bir yerde. Burada. Alıyorum ve veriyorum. Hayatta kalıyorum.  Eski yazdıklarıma bakıyorum. Bugün olsa yine yazardım Elimde olsa 20'lerde kalırdım. O zamanlar 40'lar nasıl olur diye bir soru aklıma gelmiyordu. Ölümü ya da yaşlanmayı pek aklıma getirmiyordum. Okuduğum kitaplar, izlediğim filmler, gördüğüm güzellikler daha önemliydi. Şimdi bakınca görüyorum ki anı yaşamışım. Sanki yaşamıyor gibiydim ama yaşamışım. Daha iyi günler özlemi hep vardı; demek ki yarın daha güzel bir günmüş. "hep yarın olsun."  Bugün yeniden 20'lere dönseydim yine aynı şeyi yapardım, cebimdeki bozuklarla İmge'den kitap alıp, çok satış yapıyor zaten diye Dost'tan dergi çalardım. Yakalandım ama ols
Devamı

Annemsiz ilk doğum günü

Annemsiz ilk doğum günü. Pek çok şeyin ilki gibi, bunun da ilki varmış. Pazar günü mezarını ziyaret ettim, çiçek diktim. Umarım tutar ve büyür. Bu yaşa kadar pek çok işim tutmadı, ama dertleri içimde büyüdü. Yine de aynı şeyleri yapmaya devam ettim. Denedim ve yenildim. Kimi zaman beraberlikler ve galibiyetler de oldu. Daha önce yazdığım gibi orta sıralarda, "hem önemsiz hem de nemsiz bir yerde" hikayemiz geçip gitmeye devam ediyor.  Bazı rutinleri bozmayı sevmiyorum, bu da öyle. Yaşayıp gidiyoruz işte, "yıllar geçiyor yaşlanıyoruz galiba..." Arada ufak tefek mutluluklar, küçük başarılar ve büyük umutlarla nefes alıp vermeye devam... 
Devamı
 Bakmayın burada ağlak bir moruk olarak takıldığıma; kendi çapımda neşeli, enerjik, yaşamaya hevesli biriyimdir. Sorun çapımın biraz dar olması olabilir. Kendi çapımda yaptığım işler, sağa sola çarpa çarpa bende morluklar oluşturdu. Alım al, morum mor oturdum yerime. Keyfimi kaçıranlara karşı elimi kolumu uzattığım yerlerden biri, burası. O'su bu'su, şu'su; öyle böyle yaşıyoruz işte, ölümüne... Şen şakrak, kakakikiri, espriler, şakalar. Spritüel kaçışlar. Uçtuğumu zannedip götümün üstüne çakılmalar. Buradan bir yere gidememek. Gittiğinde de bile gitmiş gibi olmamak. Güldüğünde de içinin gülmemesi gibi bir şey bu. Bak yine keyifsizleştim birden. Başka biri olmak istemem. Dengesizliklerimle birlikte kendim olmakta bile zorlanıyorum. Dengemi tutturmak zor olduğu için yerimde oturuyorum. İçten içe şakalar espriler devam ediyor... Gülelim ağlanacak halimize. Bak yine ağlamaktan bahsettim; bırak bu moruklukları adamım!    
Devamı