Sorunlar büyüyor
Beklenmedik sorunlarla boğuşuyorum. Bu durum yeni sorunların çıkma ihtimalini güçlendiriyor. Sorun çıkacak beklentim, beni anksiyeteye yaklaştırıyor. Olayların kendiliğinden rahatça akıp gitmesine alışık değilim ama yine de bir yerlerde şansımın döneceğine dair inancım vardı. Belki de döndü ve dönüp dolaşıp aynı yere geldim. Büyüdükçe sorunların büyümesi de normal. Artık karşımızda devlet var, hukuk var. Kocaman canavarlar. Derste anlatıp durduğumuz gibi değil. Kagit üzerinde her şey başka. Bana göre değil bu savaş. Alışık değilim bu mücadeleye. Daha kendimi yenememişken kime dert anlatacağım. Ne yapacağımı kestirmek zor. Bırakıp gitmek en kolay seçenek. Peki ben ne iş yapabilirim başka? Bilemiyorum. Çocukken yazları kitap okumak yerine çırak olmak daha pratik bir seçenek olabilirdi. Ya da herkes gibi olmaya, törpülenmeye devam edeceğim sesimi çıkarmadan. Bir yerlerde çıkış var elbet ama şimdilik labirentte yol almaya, karanlık odada kara kedi avlamaya devam...