alıştıkça yaşadıkça...
Gerçek iyi haberler için beklemeye devam... kötü haber olmamasına iyi haber diyerek geçen günler, yakın geçmişi özetliyor. sahtesiyle uğraşmaktan gerçeğini unutmaya doğru yol aldım. hak ettiğimi düşündüğüm sonucun, başkalarınca da onaylanması gerekiyor. başkaları... geçmişte de hep olan önce kötü sonra iyi denkleminin burada da tutmasını diliyorum. yaz bitimiyle beraber edebiyata olan mesafe arttı; günlük rutin, dersler ve okul işlerinin içine girdim. rüya hanımın büyüme hallerine gülüp duruyorum, içimden. dışarıda her zamanki gibi başkayım. bu aralar aramız daha iyi gerçi. videolarda da başka bir konsepte geçmeye başladım. yaz dönüşleri genelde yazma işlerine daha bir hevesle sarıldığım zamanlar olurdu; şimdi pek öyle değil. daha önce sormuştum "hani benim yaşlılığım nerede" diye; işte buradaymış: alışmak, kanıksamak, umursamamak ve öylece akıp gitmek. "alıştıkça, yaşadıkça önemsiz gibi geliyor".