ne kadar tecrübesiz...

Yeni yıla yeni kitaplarla girmek istedim ama okuduğum kitaplardan pek keyif almadım. Uzun süredir okumak istediğim isimlerin rastgele kitaplarını seçtim -Selim İleri ve Latife Tekin-; olmadı, sarmadı. Özellikle Selim İleri'ler hayalkırıklığıydı. Tam olarak ne aradığımı bilmiyordum ama yine de bu kadar az etkileneceğimi tahmin etmemiştim. Yeniden sarsıcı birşeyler okumak istiyordum sadece...

Yazmak için yeni şeyler okumak gerekli. Akademik olarak da... Farklı konularda yazma denemelerimde hala tez ekseninden kopamadığımı görüyorum. Bak hala "eksen" gibi kelimeler...

"Bu bağlamda", zamanın geçmesini beklemek en iyisi. Zaten iki hafta içinde başlayacak tempoyla, uzun süredir istediğim birşeyi -yoğunluğu- gerçekleştirmiş olacağım. Böylece zamanı daha iyi bölümlerim diye umuyorum. Olmazsa, birkaç ay sıkıntıyı çekeriz; ekmek parası...

Yeni insanlarla temas kurdukça, olaylar karşısında ne kadar bilgisiz ve tecrübesiz olduğumu anlıyorum. İmalar, işaret etmeler, aslında ne demek istemeler arasında, "hani ben çok iyi kıvırırdım; kelimelerle oynardım" falan fişman diyorum. Onlar beni kıvırıyorlar. Henüz bir köşeye atmadılar. Ben pek çıkmıyorum inimden. Verilen tavizleri sınırlı tutmaya çalışıyorum. Ne kadar mümkün, bilmiyorum. Artık onların malıyım!

Kar yağdı ve herşeyi örttü; herşeyin altında kaldım ve eridim. Sonunda yeniden kuraklığımı anlayacağım. Ne kadar yeşillenmeye çalışsam da eksik olan birşeyler engelliyor meyveleri. Ne olduğunu bilmiyorum; olmak istiyordum sadece...


Yorumlar

Adsız dedi ki…
Brautigan. Willard. türkçesi kaybolup gitmeden. ya da orijinalinden.

belki, bir ihtimal, henüz yolunuz kesişmediyse İskenderiye Dörtlüsü.

en olmadı
Algernon'a Çiçekler.

sonra Türk yazarlara dönersiniz.
10.02.2013 22:31
yavuzy dedi ki…
teşekkürler. okumadığım isimler. açıkçası yabancı yazar/çeviri kitaba biraz mesafeliyim.
10.02.2013 22:59
Adsız dedi ki…
tahmin ettiğim için yazdım. Yazınızdaki başka kapıları da açmalı havasına istinaden.

Brautigan saçmadır. O kadar saçmadır ki nefes aldırır. Absurd edebiyatı sevip sevmeyeceğinizi bilemem ama ne aptal kitapmış deseniz bile kafanızı dağıtacağına eminim.

Algernon'a Çiçekler'in bir eşi yok bence. 100 sayfa bile değildir belki. Olabilecek en yalın romanlardan. Sayfadan sayfaya puntoların değiştiği, orijinaline uygun bir baskısı vardı bir zamanlar. Bulursanız seveceğinizi sanıyorum.

(Ali Poyrazoğlu adını Kobay yapıp altına da imzasını atmıştı zamanında, ben yazdım diye...)
10.02.2013 23:09
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

41'den

 20'li yaşların ortalarından beri devam ettiğim bu blogta hala ne yazabilirim bilmiyorum. Yaşıyorum ve ölüyorum. Her nefes beni sona yaklaştırıyor; o yüzden nefesimi tutuyorum. Denizin altında tabi, 20 bin fersah altında; bambaşka bir yerde, gidemediğim, olamadığım, bulamadığım herhangi bir yerde. Burada. Alıyorum ve veriyorum. Hayatta kalıyorum.  Eski yazdıklarıma bakıyorum. Bugün olsa yine yazardım Elimde olsa 20'lerde kalırdım. O zamanlar 40'lar nasıl olur diye bir soru aklıma gelmiyordu. Ölümü ya da yaşlanmayı pek aklıma getirmiyordum. Okuduğum kitaplar, izlediğim filmler, gördüğüm güzellikler daha önemliydi. Şimdi bakınca görüyorum ki anı yaşamışım. Sanki yaşamıyor gibiydim ama yaşamışım. Daha iyi günler özlemi hep vardı; demek ki yarın daha güzel bir günmüş. "hep yarın olsun."  Bugün yeniden 20'lere dönseydim yine aynı şeyi yapardım, cebimdeki bozuklarla İmge'den kitap alıp, çok satış yapıyor zaten diye Dost'tan dergi çalardım. Yakalandım ama ols
Devamı

Annemsiz ilk doğum günü

Annemsiz ilk doğum günü. Pek çok şeyin ilki gibi, bunun da ilki varmış. Pazar günü mezarını ziyaret ettim, çiçek diktim. Umarım tutar ve büyür. Bu yaşa kadar pek çok işim tutmadı, ama dertleri içimde büyüdü. Yine de aynı şeyleri yapmaya devam ettim. Denedim ve yenildim. Kimi zaman beraberlikler ve galibiyetler de oldu. Daha önce yazdığım gibi orta sıralarda, "hem önemsiz hem de nemsiz bir yerde" hikayemiz geçip gitmeye devam ediyor.  Bazı rutinleri bozmayı sevmiyorum, bu da öyle. Yaşayıp gidiyoruz işte, "yıllar geçiyor yaşlanıyoruz galiba..." Arada ufak tefek mutluluklar, küçük başarılar ve büyük umutlarla nefes alıp vermeye devam... 
Devamı
 Bakmayın burada ağlak bir moruk olarak takıldığıma; kendi çapımda neşeli, enerjik, yaşamaya hevesli biriyimdir. Sorun çapımın biraz dar olması olabilir. Kendi çapımda yaptığım işler, sağa sola çarpa çarpa bende morluklar oluşturdu. Alım al, morum mor oturdum yerime. Keyfimi kaçıranlara karşı elimi kolumu uzattığım yerlerden biri, burası. O'su bu'su, şu'su; öyle böyle yaşıyoruz işte, ölümüne... Şen şakrak, kakakikiri, espriler, şakalar. Spritüel kaçışlar. Uçtuğumu zannedip götümün üstüne çakılmalar. Buradan bir yere gidememek. Gittiğinde de bile gitmiş gibi olmamak. Güldüğünde de içinin gülmemesi gibi bir şey bu. Bak yine keyifsizleştim birden. Başka biri olmak istemem. Dengesizliklerimle birlikte kendim olmakta bile zorlanıyorum. Dengemi tutturmak zor olduğu için yerimde oturuyorum. İçten içe şakalar espriler devam ediyor... Gülelim ağlanacak halimize. Bak yine ağlamaktan bahsettim; bırak bu moruklukları adamım!    
Devamı