disconnectus erectus

Tercihlerimi yaşadığım doğrudur, istediğim hayatın çok uzağında değilim ama yanlış yerindeyim. Sorun, ne istediğimi düşünmeye devam etmekle ilgili. Düşünmediğim zamanlarda çok keyifliyim, espriler gülüşmeler falan... Ben ne istiyorum'un cevabı hala net değil,  elimdeki yeter mi  yoksa daha fazlası mı.  Fazla olan da ne, mekan mı yoksa başka bir şey mi. Örneğin başka bir yerde olmak yeter mi? Bunlar üzerine düşünmeye devam.

Bir şeylerin değişeceğini düşündüğüm günlerdi, hala öyle, şarkılar ve kitaplar bana rehberlik ediyordu, hala öyle değil. Değişim geçerli, araçlar farklı. Radyo ve tvlerde, market raflarında bulduğumuz kırıntıları takip edip tatmin olduğumuz günler. İlk gençlik günleri, 90ların sonu. Memleket 90lara dönüp yeniden kan gövdeyi götürürken, yeniden çekip gitme isteği. Bu kez daha uzaklara. O yıllarda  üniversiteydi hedef.  Şimdi üniversitenin içinde tıkılı kaldım. Gayya kuyusunun bu kadar sığ olduğunu bilmezdim. Hedeflere ulaştım, yenileri lazım. İlk kez başka ülkelerde göçmenlik şartlarını araştırıyorum. Kendimi nasıl aşmalıyım? Ne kadar kaçsam da belli klişelerin içindeyim. O klişeyi yeniden şekillendirme derdi, ancak bir yere kadar. Yeni klişeler üretmeliyim. Belki yeni şeyler okudukça olacak, oluşacak yeni hedefler ama derinlere ilerledikçe korku da artıyor. Derinlik, kendi içimde dönüp durma sığlığı; patinajın toz dumanı. Ben bu kadar mıyım? Çoluk çocuk, bir açık hava düğünü s...