disconnectus erectus

Bu yıl benim için güzel geçti. Birçok çift sayılı yılda olduğu gibi. 82-92-02-12 dörtlemesi kare ası oluşturdu bu sene. Yılın kendi içinde de kare ası belli: Doktora, şampiyonluk, yeni ev ve yardımcı doçentlik. İşler yaptım ve bekledim. Bekleyişlerim iyi sonuçlandı. Beklemeler anlam kazandı. Zaman gövde kazandı. Gövdeler, dallanıp budaklandı; çiçek açtı. Zaman bana mutluluk getirdi. Beklemesini bilmek,çoğu zaman olduğu gibi, yine işe yaradı. Olayların akışı, şimdilik yolunda; beni yolda tutuyor; yolun tarafında... Varmak değil de gitmekten ibaret olduğum için, akışlar hedeflerini buluyor; akmalarına izin verdiğim için olabilir mi? Ben bi akışın kendisi olduğum için olabilir mi? Ben herhangi bir yere varmaktan ziyade akmaktan ibaret olduğum için mi? Kan ve damardan yapıldığım için mi? Muhasebede soru sorulmaz, cevap verilir. Tamamen insani; hayali değil... Geçen yıl, yapılması gerekenlerin yapıldığında karşılığının alındığını göstergesi oldu. Gerçeklikle karşılaştım. Karşılaşmaları be...

birer birer geçilen aşamalar: ne olduğum, ne olmak istediğimi belirliyor. ben bu noktaya seçerek mi yoksa tesadüfen mi geldim. olmak istediğimin mi peşindeyim yoksa olduğumu mu istiyorum? içinde bulunan rollerin gereğini yaparak, doğru dürüst, sakin sakin, açık seçik bir ilerleme kaydediyorum. sonuçta vardığım ya da varacağım noktalarda  karşıma çıkanları benimsemek hem zorunlu hem kolay. her iki neden dolayı da anlamsız. attığım her adım, bir öncekini değersizleştiriyor sanki.

sakin günler sakin haftasonları. daha az dalgalı, gelgitli, daha çok dingin ve belirgin sular. heyecan ve sürprizler yerine beklenir gelişmeler... hayatın ters ve doğru orantılı olan bağlantıları zorunlu olarak devam ediyor. alkolle temas kesildikçe derinleşme miktarı azalıyor. daha az sorun olsun daha az canım sıkılsın diyorsan bu sefer olayların mutedilliğinden canın sıkılıyor;güzel güzel oturuyorum evimde; güzelliğin derecesi arttıkça oturmanın derinliği de artıyor...  nerede nasıl müdahale edilir bilmiyorum. yaptığım müdahalelerin izlerini sürüyorum. müdahalenin derecesi arttıkça izlerin derinliği de artıyor.

arkadaşlar yolda, ben evdeyim bu pazar sabahı. kenarda köşedeyiz ya, o yüzden dahil olamadık. herşeyin de içinde olmayayım değil mi; bazı şeylerin de kenarında yer alayım, izleyeyim olan biteni. hayat benim etrafımda dönmesin; dönüp durmasın düz bir çizgide ilerlesin. daha güvenli. şimdilik böyle...