birer birer geçilen aşamalar: ne olduğum, ne olmak istediğimi belirliyor. ben bu noktaya seçerek mi yoksa tesadüfen mi geldim. olmak istediğimin mi peşindeyim yoksa olduğumu mu istiyorum? içinde bulunan rollerin gereğini yaparak, doğru dürüst, sakin sakin, açık seçik bir ilerleme kaydediyorum. sonuçta vardığım ya da varacağım noktalarda karşıma çıkanları benimsemek hem zorunlu hem kolay. her iki neden dolayı da anlamsız. attığım her adım, bir öncekini değersizleştiriyor sanki.
Annemsiz ilk doğum günü
Annemsiz ilk doğum günü. Pek çok şeyin ilki gibi, bunun da ilki varmış. Pazar günü mezarını ziyaret ettim, çiçek diktim. Umarım tutar ve büyür. Bu yaşa kadar pek çok işim tutmadı, ama dertleri içimde büyüdü. Yine de aynı şeyleri yapmaya devam ettim. Denedim ve yenildim. Kimi zaman beraberlikler ve galibiyetler de oldu. Daha önce yazdığım gibi orta sıralarda, "hem önemsiz hem de nemsiz bir yerde" hikayemiz geçip gitmeye devam ediyor. Bazı rutinleri bozmayı sevmiyorum, bu da öyle. Yaşayıp gidiyoruz işte, "yıllar geçiyor yaşlanıyoruz galiba..." Arada ufak tefek mutluluklar, küçük başarılar ve büyük umutlarla nefes alıp vermeye devam...
Yorumlar