disconnectus erectus

"arkadaşlar geldi sonra, oturdular masamıza" bazen yakın bazen uzak geçen onca yılın ardından, "akşam evdeyseniz geliyoruz" ya da "dışarıda buluşalım mı" mesafesinin ötesine taşınan dostluklar... yakın-uzak yeniden birbirine girer. bazen yakınken çok da yakın değilsindir, klişesi geçerli; klişeler hayat kurtarır. dostluğun demlenmesi, değerini artırır. birbirine anlatacak hikayelerin çoğalabilir. anlatacak bir şey olmasa da birlikte susmak da iyidir. pek çok zaman geçirdiğim ve "en eski dost" yerini almış, hikayene ortak olmuş birini mesafe tanımadan yanında hissetmek önemli. bugün kadar başardık, bundan sonra da devam gelecek gibi... yaşlandıkça, "en eskiliğin" yeri derinleşecek. sadece zaman değil anlam da eklenecek. onu derine iten mesafe değil bir his olacak; sadece bir his.

Ansızın bastıran bahar yağmurun coşkusu ve ardından gelen toprak kokusunun dinginliği üzerine debdebeli sözler etmeyeli çok oldu. E tabii, yaşlanıyoruz; toprak diyince başka şeyler akla gelebilir. Zaten artık eski tür her türlü tanım, tasvir, bakış açısı sıradan oldu... Okunan kitaplar ve yeni şarkılar da o yüzden tat vermiyor. Yeni bir şeyler arıyor bünye. Eskinin tadı güzel, bildik, zor zamanlarda sığınılacak türde; ama yeninin heyecanlandırması, uzun süredir yok. Buradan yol çıkıp, her şey sıkıcı ve tatsız demeyeceğim. Facebook'ta karikatür paylaşmam kadar zor bir ihtimal bu karamsarlık. Çünkü o karamsar günlerimi yeteri kadar yaşadım ve bu bana büyük bir güç verdi. Üniversite yılları bu karamsarlık ve kötümserlik için yeteri kadar uzundu. Ardından gelen belirsizlik dönemi, o teoriyi doğruladı. Ama artık sıkıntının sürdürülemezliği dönemindeyiz. O zaman keyif veren bu sözler şimdilerde dert olur. Daha iyimser olmak hayatta kalmak için gerekli görünüyor. Böylece bahar yağmurlar...

* Dünya Sosyal Forumu 2013'ün ardından:  http://bianet.org/biamag/bianet/145577-dunya-sosyal-forumu-2013-un-ardindan * Akil İnsanlar Bir Barış Hareketi Yaratabilir Mi?:  https://www.birikimdergisi.com/guncel/456/akil-insanlar-bir-baris-hareketi-yaratabilir-mi

yeni bir ara dönem, okunan kağıtların bitmesiyle sona erdi; artık finallere kadar ara dönemsiz yaşayacağım. geçiş dönemleri... yaptığım işi bu kadar önemsemesem, mutlu olmak için yeni bir şeyler arama ihtiyacında olacaktım. işten başka bir hayat da olmalı. arada ufak tefek başka şeyler yazarak bu ihtiyacı kısmen gideriyorum. yine de yaz tatilinin önemi artıyor.

Onca zamanın ardından Ankara'da alkolden kaynaklı başağrısı ile uyanılan sabahlara bir yenisini eklemiştim iki-üç hafta önce. Arkadaşlarla alınan nefes ve geçmişten bir esinti; çok Net. Sonra yeniden derin bir nefes alıp, yeni bir aşama; sınavlarımı organize etme. Benim sınavlarım! "sorusu olan var mı?" Şimdi kağıtlarla cebelleşirken, sınır değişiminin bende yarattığı tahribatı hissediyorum. Biz de mi böyleydik? Çok bildiğimizi zannedip neler peşindeydik? Puan kırmama, sıfırcı hoca olmama dertleri... Acaba aralarından bir kaçını kitap okumaya sevk edebilecek miyim?