Ansızın bastıran bahar yağmurun coşkusu ve ardından gelen toprak kokusunun dinginliği üzerine debdebeli sözler etmeyeli çok oldu. E tabii, yaşlanıyoruz; toprak diyince başka şeyler akla gelebilir. Zaten artık eski tür her türlü tanım, tasvir, bakış açısı sıradan oldu... Okunan kitaplar ve yeni şarkılar da o yüzden tat vermiyor. Yeni bir şeyler arıyor bünye. Eskinin tadı güzel, bildik, zor zamanlarda sığınılacak türde; ama yeninin heyecanlandırması, uzun süredir yok. Buradan yol çıkıp, her şey sıkıcı ve tatsız demeyeceğim. Facebook'ta karikatür paylaşmam kadar zor bir ihtimal bu karamsarlık. Çünkü o karamsar günlerimi yeteri kadar yaşadım ve bu bana büyük bir güç verdi. Üniversite yılları bu karamsarlık ve kötümserlik için yeteri kadar uzundu. Ardından gelen belirsizlik dönemi, o teoriyi doğruladı. Ama artık sıkıntının sürdürülemezliği dönemindeyiz. O zaman keyif veren bu sözler şimdilerde dert olur. Daha iyimser olmak hayatta kalmak için gerekli görünüyor.
Böylece bahar yağmurları da bizim için her şeyin değiştiğini ve değişebildiğini hatırlatmasıyla, güzel ve çekici.
Böylece bahar yağmurları da bizim için her şeyin değiştiğini ve değişebildiğini hatırlatmasıyla, güzel ve çekici.
Yorumlar