II. Firenze Seferi

Olmayacak bir iş; ikinci kez koca Avrupa'da aynı kente yolumun düşmesi. Kötü ingilizcemle kendi sınırlarımı biraz daha zorlamak adına... Zorla zorla hep aynı yerde dönüp dur; bak aynı meydanlara yeniden çıktı yollar. Bu kez farklılık Uffizi Galerisi ve birkaç küçük barın keşfiydi eski dost'la. Atarlı giderli, laf sokmalı ama samimi. Uzaktaki başka dostların yerine sokaklara yeniden kırıntılar bıraktım o soğukta kuşlar yesin diye; çekik gözlü turistlerin ayakları altında ezilmediyse. Daha fazla ara sokak, daha fazla kaybolma korkusu, daha kötü harita ve isim bilgisiyle... Yeniden doğuş kentinde, yeniden doğup nefes alabildiğime mutlu; benim sayemde nefes alanların kaderini belirleyeceğim için gergin, kafamı nasıl dağıtıp yeniden yola koyulacağımı bilmez bir haldeydim. Bakındım durdum sağa sola. Gözlerin beyne gönderdiği frekanslar eskisinden farklı olsa da...