İçerisi hala soğuk ve tek derdim kendimim.

Dışarıda hava ısınırken henüz duvarlardan içeri sıcak girmiyor. İçerisi hala soğuk. Beynimin buzları erimedi. İleride krater gölü olacak yerler hala dolu dolu, buz. Arada altları kaşınsa da yerleri sağlam. Verdikleri hasar hissedilir düzeyde. Müthiş bir telaş ve sorun çıkacak hissi. Kendimi kendime savunma verirken yakalıyorum kimi zaman, ya da uykusuzluk anlarında konu konuyu açarken nerelere gidiyorum bir bilsen. Dünya turu oluyor göz kapaklarım. Göz açtırmıyorum onlara. Tanımadan geçip gidiyorum eskileri. Yeni baştan açıp kapatıyorum defterleri. Yeni baskı yapıyor dertlerim. Yeni bir kapakla piyasaya sürüyorum kendimi. Her gün daha da kalınlaşan derimle koruyorum içimi. Gergedan derim güneş geçirmiyor. Buzullarım kraterleşiyor. Kendimi kendime yeniden satıyorum. Tek alıcım kendimim. Satmayan kitapların efendisi. Tek derdim kendimim. Kapanmayan dertlerin kederi.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Annemsiz ilk doğum günü

Annemsiz ilk doğum günü. Pek çok şeyin ilki gibi, bunun da ilki varmış. Pazar günü mezarını ziyaret ettim, çiçek diktim. Umarım tutar ve büyür. Bu yaşa kadar pek çok işim tutmadı, ama dertleri içimde büyüdü. Yine de aynı şeyleri yapmaya devam ettim. Denedim ve yenildim. Kimi zaman beraberlikler ve galibiyetler de oldu. Daha önce yazdığım gibi orta sıralarda, "hem önemsiz hem de nemsiz bir yerde" hikayemiz geçip gitmeye devam ediyor.  Bazı rutinleri bozmayı sevmiyorum, bu da öyle. Yaşayıp gidiyoruz işte, "yıllar geçiyor yaşlanıyoruz galiba..." Arada ufak tefek mutluluklar, küçük başarılar ve büyük umutlarla nefes alıp vermeye devam... 
Devamı

Çok gezen mi bilir çok okuyan mı?

 Avrupa'nın ortalarında dolandıktan sonra Anadolu'nun ortasına geri döndük. Arada batısında da konakladığımız oldu; elektrik kesintileri, yangınlar, sıcakla beraber. Gezip gördüklerimiz, hissettiklerimiz, ter ve yorgunluk iç içe geçti; içe aktarıldı. Bolca fotoğraf kayda geçti. Hafıza kaydı... Kayıp düşmesin diye anılar. "Çok gezen mi bilir çok okuyan mı?" denklemini birlikte götürmeye çalıştım her zaman. Ama para olunca zaman, zaman olunca para olmuyor çoğu zaman. Zamanımız daha bolken paramız azdı; yine de kayıtlara eklenen çokça yer oldu. Kimisi 36'lık filmlerde, bazıları basılı kağıtlarda kaldı. Şimdilerde çoğu dijital. Öncekiler soluyor, sonrakiler yer açılsın diye siliniyor bazen. Hafızalar doluyor; sıfırlamak gerekiyor. Gençlikten orta yaşlılığa, orta sınıf dertleri... Okudum ve yazdım; gezdim ve dolaştım. Tekken iki ve şimdi üç olduk. O da ayak uyduruyor bize, tin tin geziyor sokaklarda; seviyor. Yeni yollar aşındırmak için zaman ve para kollamaya devam.
Devamı

Öyküler

Bir kısmı bu blogta yayınlanan ya da blogtaki çeşitli pasajları içeren öykülerim, şu adreste açık erişim okunabiliyor:  https://drive.google.com/file/d/1rFTUs8pkxQKRtx3MrMeik68jz2dGXfiW
Devamı