çaba

hayatımın merkezini değiştirme çabalarım devam ediyor. daha önceki çabalarımın başıma ne işler açtığını biliyorum. akılsız başın kahrını ayaklar çekermiş, en azından ayaklarım biliyor şu yokuşu çıkarken... ve ardından savurduğum küfürler hayatımın çeperlerine çarpıp merkezine geri dönüyor. söylediğim sözler başımı yarıyor; sustuğum zaman da içim yarılıyor. neyse ki bu konuda iyiyim. en azından bir şeyde iyi olmalı insan.

çabalarımın sonunda, can sıkıntımın oturduğu yerden bana gülümseyeceğine eminim. bugün agamben okurken, bi cümle geçti- anladığım kadarıyla, sıkıntının da hiçbir şey yapmama potansiyeline dair bir şeylerdi... dolayısıyla bu çabalar, bir potansiyeli hayata geçirecektir. spinozacı bir çaba... eminim. gerçekten... yarılıyorum bak buna...