Muhasebe #18
Bir blog klasiği olarak yılın muhasebesi yazısı; diğerleri farklı sanki, bize her gün muhasebe ve her gün hesap kitap. Bütün yıllar aynı. Gün geçtikçe gazı kaçan hayatta tatsızlık baki. Bu yılın en çok uğraştıran işi, ekonomik krizdi. Her şeyin indirimini ucuzunu aramaktan takatim kesildi. Hayat ucuzladıkça kalitesizleşti, ucuzlayan hayat kalitesizdi. Kelime oyunları karın doyurmaya yetmedi. Üzerine bir su içip kendimize geldik. Haftalık birayı azaltıp onda da ucuzu bulma dertlerindeydim. Belki de kaçacak delikler tükendi. Bunu hesap kitap başlığında incelemiştik zaten.
Para kadar insanlar da dertti. Hep o twiti hatırladım, İsa'nın 30 yaşında nasıl dokuz arkadaşı vardı? İnsanlardan yana hayalkırıklıklarım hayata dair umutlarımı da azalttı. Mesleğim de keyif vermiyordu. Yazmaktan başka ne biliyordum? Belki toprağa yeniden dokunmak gerekiyor. Ben de babam gibi köyün yolunu mu tutacağım? Armut dibine mi düşer? Filmde olduğu gibi, Elmaların gideceği yer diğer elmaların yanı mıdır?
Elimden geldiğince dünyayla temas kurmaya çalışıyorum aslında. Belki sorun bu temas kurma isteği. Uzak kalsak bu kadar dert olmazdı. İnsanlardan yana sorunun benim bir insan olmam olduğuna kanaat getirdim. Yapabileceklerim bunlar, demiştim daha önce. Bu konuyu da geçiyorum.
İyi şeylere bakalım, devletten hukuktan yana bir dert görmedim bu yıl. Çok sık tekrar ettiğim laf, kötü haberin olmaması iyi haber. Sorun çıkmasın isteğiyle geçen gergin günler, büyümenin bu olduğunu öğretti. Sorun, büyümek.
Bu yıl iyi kitap okudum, kitaplara kaçtım diyelim, onlara da yaz okumaları başlığında değinmiştim. Yıl biterken yeni bir şeyler yapayım dedim ve kitap tanıtım videoları çekmeye karar verdim. İlki milyonlar satan, milyonların peşinden koştuğu Adana Futbolu kitabı. https://youtu.be/cU1L8E4tEqM
Bir diğer iyi şey, spora başlamam. 40 yaş krizine hazırlıksız yakalanmak istemedim. 30 yaş krizini taşrada sessiz sakin atlattım. Burası bile yetmeyebilir sonraki aşamada.
Rüya'yla birlikte büyürken çocukltan ne kadar uzaklaştığımı da hatırlıyorum. Geçmişimle bağımı kurar belki. Ama bu yazı iyi bir gelecek beklentisiyle bitsin. 2019'dan beklentim, hala insan kalmak.
Para kadar insanlar da dertti. Hep o twiti hatırladım, İsa'nın 30 yaşında nasıl dokuz arkadaşı vardı? İnsanlardan yana hayalkırıklıklarım hayata dair umutlarımı da azalttı. Mesleğim de keyif vermiyordu. Yazmaktan başka ne biliyordum? Belki toprağa yeniden dokunmak gerekiyor. Ben de babam gibi köyün yolunu mu tutacağım? Armut dibine mi düşer? Filmde olduğu gibi, Elmaların gideceği yer diğer elmaların yanı mıdır?
Elimden geldiğince dünyayla temas kurmaya çalışıyorum aslında. Belki sorun bu temas kurma isteği. Uzak kalsak bu kadar dert olmazdı. İnsanlardan yana sorunun benim bir insan olmam olduğuna kanaat getirdim. Yapabileceklerim bunlar, demiştim daha önce. Bu konuyu da geçiyorum.
İyi şeylere bakalım, devletten hukuktan yana bir dert görmedim bu yıl. Çok sık tekrar ettiğim laf, kötü haberin olmaması iyi haber. Sorun çıkmasın isteğiyle geçen gergin günler, büyümenin bu olduğunu öğretti. Sorun, büyümek.
Bu yıl iyi kitap okudum, kitaplara kaçtım diyelim, onlara da yaz okumaları başlığında değinmiştim. Yıl biterken yeni bir şeyler yapayım dedim ve kitap tanıtım videoları çekmeye karar verdim. İlki milyonlar satan, milyonların peşinden koştuğu Adana Futbolu kitabı. https://youtu.be/cU1L8E4tEqM
Bir diğer iyi şey, spora başlamam. 40 yaş krizine hazırlıksız yakalanmak istemedim. 30 yaş krizini taşrada sessiz sakin atlattım. Burası bile yetmeyebilir sonraki aşamada.
Rüya'yla birlikte büyürken çocukltan ne kadar uzaklaştığımı da hatırlıyorum. Geçmişimle bağımı kurar belki. Ama bu yazı iyi bir gelecek beklentisiyle bitsin. 2019'dan beklentim, hala insan kalmak.
Yorumlar