yeni müzikler

spotify'in bana önerdiği şarkıcıların/grupların aylık dinlenme oranları, her bir öneride düşüyor. 800'lerden 400'lere oradan 100 küsüre kadar indi. Her seferinde sanırım en düşük olanı buldum diyorum ama şaşırmaya devam. Kuzey Avrupa'nın evde (mi?) kaydedilmiş kimi caz albümleri... Dönüp dolaşıp benim kulaklarıma kadar geldi. Oradaki sıkıntılarla buradakiler bir mi? Can sıkıntısının caz albümü yaptırdığı gençler. Caz albümlerinin can sıkmadığı bünyeler. Yerli ürünler de var dikkatimi çeken. Memlekette bir şeyler üreten çokça genç var, ne güzel. Çoğu kolej/özel üniversite birlikteliği, İstanbul sokakları hovardalığı, 90 sonrası kuşağın dert olmayan dertleri... Uzaya gönderdikleri sesler, birilerine ulaşıyor. Tabii eğer kişisel albüm değilse, garip isimli her biri. Ansızın Bi' İnfilak, Gözyaşı Çetesi vb. Bunların dinlenme sayıları, kuzeydekilerden yüksek. Bi yandan da anlattıkları hayatları bana en az kuzeydekiler kadar uzak. Varoluşsal dertler artık ilgimi çekmese de çok uzağa da gidemiyoruz kendimizden, kimi yerlerime dokunuyor melodileri. İçimde alien gibi ölmeyen bir şeyler var. Devam filmleri çekilip duruyor. Belki Kesmeşeker ve Cenk Taner bu dertlerime yeteri kadar karşılık geldiği için daha fazlasını aramıyorum. Adını unutmaya devam ediyorum. Zaten 2018'te de en çok Dream Theater dinlemişim. Hay allah, bana artık daha az dinliyorum gibi gelmişti halbuki. Geçmişten kopamadığımı söylemiş miydim? Çok uzağa gitsem de yine kendimdeyim, şükür. Arada kafayı bulsam da sonra hemen kaybetmeye hazırım. Eskilerde pek değer vermediğim Uykusuza Masallar da bu aralar detay sözleriyle ilgimi çekmekte. Bi saniye, kendimden bahsetmiyordum bu girdide; kulağıma çalınan yeni müziklerin hoşuma gittiğini söylemek istedim. Başkalarının bir şeyler üretme güçlerine saygı duyuyorum. Ben artık daha az üretiyorum. Ay yine ben. Biraz benden bahsedelim mi? Evet, onlar diyorduk. Onlar ve diğerleri; müzik üretmeye hevesli gençler; seviyor sizleri, sadece ben değil, benim de dahil olduğum başkaları.