redd

Seviyorum bu grubu, sözleri çeviri koksa da... Kendime mi başkasına mı söylediğimi bi türlü kestiremediğim bi şarkıları, aynı zamanda albümün adı:

"akvaryumunda sana başarılar,
biraz yemsiz biraz keyifsiz kal.
sığ suyunda kıpırtılar...
biraz sessiz biraz kimsesiz kal.

bak kendin bile inanmıştın
sen tertemiz ve saftın.

kirli suyunda parıltılar
artık bir değerin var.

yalnızlığın tadı hep böyle kaçar mı?
bir gün kalbin elinde sessizce patlar mı?

artık yalnızlığın var
kirli suyunda parıltılar...

akvaryumunda sana başarılar
biraz sessiz biraz sevgisiz kal
bak kendin bile inanmıştın
sen rengarenk kraldın."

Yorumlar

serdanka dedi ki…
Bu grup hakkında beraberce yaptığımız tartışmalarda, yazdıkları sözlerin devrim yaratacak cinsten ağır ve ağdalı cümleler değil ama insanı farklı yerlere götüren cinsten olduğu kanısına varmıştım :). Sende aynı kanıyı taşımaya devam ediyorsun. İtalyancadan çeviri sözler bize sanatın dil ayrışmalarından farklı bir yapısı olduğunu, duyguları esas aldığını gösteriyor.
Teşekkürler paylaşım için.
27.01.2009 16:47
vertumnus dedi ki…
az yukarıda son derece entelektüel bir yorum bırakan adam, 8 şırdanı üstüste yemekte, kelle paçasına bir tasa yakın sirke sarımsak dökmektedir. bu güzide blogu böyle bir açıklamada bulunmak için kullanmak benim hatam evet ama toplum bir takım gerçekleri öğrenmek zorunda...
29.01.2009 14:27
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

41'den

 20'li yaşların ortalarından beri devam ettiğim bu blogta hala ne yazabilirim bilmiyorum. Yaşıyorum ve ölüyorum. Her nefes beni sona yaklaştırıyor; o yüzden nefesimi tutuyorum. Denizin altında tabi, 20 bin fersah altında; bambaşka bir yerde, gidemediğim, olamadığım, bulamadığım herhangi bir yerde. Burada. Alıyorum ve veriyorum. Hayatta kalıyorum.  Eski yazdıklarıma bakıyorum. Bugün olsa yine yazardım Elimde olsa 20'lerde kalırdım. O zamanlar 40'lar nasıl olur diye bir soru aklıma gelmiyordu. Ölümü ya da yaşlanmayı pek aklıma getirmiyordum. Okuduğum kitaplar, izlediğim filmler, gördüğüm güzellikler daha önemliydi. Şimdi bakınca görüyorum ki anı yaşamışım. Sanki yaşamıyor gibiydim ama yaşamışım. Daha iyi günler özlemi hep vardı; demek ki yarın daha güzel bir günmüş. "hep yarın olsun."  Bugün yeniden 20'lere dönseydim yine aynı şeyi yapardım, cebimdeki bozuklarla İmge'den kitap alıp, çok satış yapıyor zaten diye Dost'tan dergi çalardım. Yakalandım ama ols
Devamı

Annemsiz ilk doğum günü

Annemsiz ilk doğum günü. Pek çok şeyin ilki gibi, bunun da ilki varmış. Pazar günü mezarını ziyaret ettim, çiçek diktim. Umarım tutar ve büyür. Bu yaşa kadar pek çok işim tutmadı, ama dertleri içimde büyüdü. Yine de aynı şeyleri yapmaya devam ettim. Denedim ve yenildim. Kimi zaman beraberlikler ve galibiyetler de oldu. Daha önce yazdığım gibi orta sıralarda, "hem önemsiz hem de nemsiz bir yerde" hikayemiz geçip gitmeye devam ediyor.  Bazı rutinleri bozmayı sevmiyorum, bu da öyle. Yaşayıp gidiyoruz işte, "yıllar geçiyor yaşlanıyoruz galiba..." Arada ufak tefek mutluluklar, küçük başarılar ve büyük umutlarla nefes alıp vermeye devam... 
Devamı
 Bakmayın burada ağlak bir moruk olarak takıldığıma; kendi çapımda neşeli, enerjik, yaşamaya hevesli biriyimdir. Sorun çapımın biraz dar olması olabilir. Kendi çapımda yaptığım işler, sağa sola çarpa çarpa bende morluklar oluşturdu. Alım al, morum mor oturdum yerime. Keyfimi kaçıranlara karşı elimi kolumu uzattığım yerlerden biri, burası. O'su bu'su, şu'su; öyle böyle yaşıyoruz işte, ölümüne... Şen şakrak, kakakikiri, espriler, şakalar. Spritüel kaçışlar. Uçtuğumu zannedip götümün üstüne çakılmalar. Buradan bir yere gidememek. Gittiğinde de bile gitmiş gibi olmamak. Güldüğünde de içinin gülmemesi gibi bir şey bu. Bak yine keyifsizleştim birden. Başka biri olmak istemem. Dengesizliklerimle birlikte kendim olmakta bile zorlanıyorum. Dengemi tutturmak zor olduğu için yerimde oturuyorum. İçten içe şakalar espriler devam ediyor... Gülelim ağlanacak halimize. Bak yine ağlamaktan bahsettim; bırak bu moruklukları adamım!    
Devamı