artı çocuklar

İki pasta, iki hırka, üç kitapla (ve bir fincan-unutmuşum bunu!) geçen hafta... Bir de henüz aradığını bulamayan. Öncesinde, bir ziyaret. Birkaç telefon ve mesaj. Dağınık olsa da sürprizleriyle garip bir yeniyaşhaftası. Etrafımda daha bir iki aylıklar varken, kaç haftalık olduğumu hesaplamaya girişemiyorum. Yeniyaşlar, umutsuzluk vermez bana genelde; hep daha iyi biri olmaya yönelik bir umut ve henüz yeni başlıyoruz-herşey yeni yerine oturuyor kalenderliği. Avuntusu? Gelip geçenin sarsıntısı yerini sakinliklere bırakırken, yeni sarsıntılardan korkup "iyiyim böyle", onaylaması? Her geçen yıl kendimi biraz daha onaylayıp, avutuyorum. Kendimin en büyük destekçisiyim. Büyüyen çocuklarımın bekçisiyim.

"harcanmış yıllara acımıyorum; onlarda büyüyen çocuklarım var..
her eksi bir artı getirir derler; eksi yıllar ise artık çocuklar..."

(ışığın yansıması/artı çocuklar/birdenbire)

Yorumlar

Cosmictree dedi ki…
"Buyuyen cocuklarimin bekcisiyim", sevdim bu lafi!

Biraz hazin (gloomy) bi yazi ama ayni zamanda vanilya ya da tarcin tadinda..hangisi oldugunu tam kestiremedim:)
yavuzy dedi ki…
tarçın sevmem.
serdanka dedi ki…
Tarçın sevmeyenleri bende sevmem :P

Bu blogdaki popüler yayınlar

Annemsiz ilk doğum günü

Çok gezen mi bilir çok okuyan mı?

Öyküler