gitmek

gitmek, biz X kuşağının bir klişesiydi. herkes gitmek istiyor; nereye olduğu önemli değil. vaktin birinde, "yolda olmak, yol-cu olmak, yoldan yana" demiştim. birisi de bu sözü duvarına asmıştı, sağolsun. ki kendisi 4-5 yıl bankacılık yaptıktan sonra hindistana gidecekti. ne oldu, bilmem....

gitme isteği, yeni yerler görmekten başka birşey. "orda bir köy var uzakta" romantizmiyle ya da "oy dumanlı bizim eller" hasretiyle değil, tam tersi bizim olmayana ve yabancıya gitme isteği bu. macera. makara. sar sarmala. kendi kendine. dolan dur. olur, olur; zamanla...

gitme isteği kabardıkça, gezi bloglarına bakınıyorum. adamlar-kadınlar, geziyor da geziyor. yazıyor da yazıyor. onca zaman ve mekan nasıl bir araya geliyor. onca para ve olasılık nasıl birleşiyor. bunca binom dağılım nasıl bir sıra haline geliyor. anlamıyorum. sayılarla aram iyi değil.

halbuki ben gezdiğim yerleri pek yazamam. kendimi doldurmakla meşgulüm çünkü. ancak taşdığım zamanlarda yazabiliyorum. gezdiğim yerler, ancak boşluklarımı doldurabiliyor. o yüzden paylaşamıyorum. ufak tefek şeyler işte. dostlar alışverişte görsün.

gidip gördüğüm yerler, öfkemi dinlendirmek için uğrak noktaları belki. nefes aldığım için oralarda, kendime saklıyorum. burnumdan gelirken yaşadığım hergün, burnumu silmemek için kendimi zor tutuyorum. hınkırıp çıkarmamak için tüm ifrazatı; gidip bir yerlere saklanmak istiyorum. bunu en iyi, bologna'da dolu yağarken bi çadırın içinde kaldığımda hissettim. o an, çamlıyayla ile bologna arasında haritada bir parmak kadar mesafe vardı. oysa air france o parmağı 3 saatte geçebiliyordu. garip.

Yorumlar

E.A.Şeran dedi ki…
sevdim bu yazıyı. hatta alıntılamak isterim mümkünse?
7.04.2010 10:37
yavuzy dedi ki…
tabii ki. :)
7.04.2010 12:34
sallanyuvarlan.blogspot.com dedi ki…
bugünlerde gitmek istiyor herkes evet,ama bazen gidişinde dönüşü olmuyor bazen de oluyor.ne demiş kaptan gitmek istediğim yer deniz kıyısı,belki biraz rahatlatır orası.
9.04.2010 18:49
jjs dedi ki…
bu bloglar sayesinde aslında gitmenin uzaklarda değil bilinmeyenlerde olduğunu anlayabilirsin , bu bloglar sayesinde maliyetleri aslında ayarlayabileceğini bir telefona , çantaya , çizmeye vs vereğin parayla aslında neleri keşfedebileceğini ya da neleri kaçırdığını anlayabilirsin..
arz ederim :)
10.04.2010 12:52
Bendis dedi ki…
"Pazar günleri... şimdilerde... sokak aralarından geçerken... Gözüme pijamali aile babaları ilisirse, kısın, yağmurlu gri günlerde tuten soba bacalarına ilisirse gözlerim... Evlerin pencere camları buharlasmissa... Odaların icine asılmış çamaşır görürsem... Radyolardan naklen spor macları yayınlanıyorsa... Gitmek, gitmek, gitmek... İsterim hep..."
11.04.2010 15:11
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

41'den

 20'li yaşların ortalarından beri devam ettiğim bu blogta hala ne yazabilirim bilmiyorum. Yaşıyorum ve ölüyorum. Her nefes beni sona yaklaştırıyor; o yüzden nefesimi tutuyorum. Denizin altında tabi, 20 bin fersah altında; bambaşka bir yerde, gidemediğim, olamadığım, bulamadığım herhangi bir yerde. Burada. Alıyorum ve veriyorum. Hayatta kalıyorum.  Eski yazdıklarıma bakıyorum. Bugün olsa yine yazardım Elimde olsa 20'lerde kalırdım. O zamanlar 40'lar nasıl olur diye bir soru aklıma gelmiyordu. Ölümü ya da yaşlanmayı pek aklıma getirmiyordum. Okuduğum kitaplar, izlediğim filmler, gördüğüm güzellikler daha önemliydi. Şimdi bakınca görüyorum ki anı yaşamışım. Sanki yaşamıyor gibiydim ama yaşamışım. Daha iyi günler özlemi hep vardı; demek ki yarın daha güzel bir günmüş. "hep yarın olsun."  Bugün yeniden 20'lere dönseydim yine aynı şeyi yapardım, cebimdeki bozuklarla İmge'den kitap alıp, çok satış yapıyor zaten diye Dost'tan dergi çalardım. Yakalandım ama ols
Devamı

Annemsiz ilk doğum günü

Annemsiz ilk doğum günü. Pek çok şeyin ilki gibi, bunun da ilki varmış. Pazar günü mezarını ziyaret ettim, çiçek diktim. Umarım tutar ve büyür. Bu yaşa kadar pek çok işim tutmadı, ama dertleri içimde büyüdü. Yine de aynı şeyleri yapmaya devam ettim. Denedim ve yenildim. Kimi zaman beraberlikler ve galibiyetler de oldu. Daha önce yazdığım gibi orta sıralarda, "hem önemsiz hem de nemsiz bir yerde" hikayemiz geçip gitmeye devam ediyor.  Bazı rutinleri bozmayı sevmiyorum, bu da öyle. Yaşayıp gidiyoruz işte, "yıllar geçiyor yaşlanıyoruz galiba..." Arada ufak tefek mutluluklar, küçük başarılar ve büyük umutlarla nefes alıp vermeye devam... 
Devamı
 Bakmayın burada ağlak bir moruk olarak takıldığıma; kendi çapımda neşeli, enerjik, yaşamaya hevesli biriyimdir. Sorun çapımın biraz dar olması olabilir. Kendi çapımda yaptığım işler, sağa sola çarpa çarpa bende morluklar oluşturdu. Alım al, morum mor oturdum yerime. Keyfimi kaçıranlara karşı elimi kolumu uzattığım yerlerden biri, burası. O'su bu'su, şu'su; öyle böyle yaşıyoruz işte, ölümüne... Şen şakrak, kakakikiri, espriler, şakalar. Spritüel kaçışlar. Uçtuğumu zannedip götümün üstüne çakılmalar. Buradan bir yere gidememek. Gittiğinde de bile gitmiş gibi olmamak. Güldüğünde de içinin gülmemesi gibi bir şey bu. Bak yine keyifsizleştim birden. Başka biri olmak istemem. Dengesizliklerimle birlikte kendim olmakta bile zorlanıyorum. Dengemi tutturmak zor olduğu için yerimde oturuyorum. İçten içe şakalar espriler devam ediyor... Gülelim ağlanacak halimize. Bak yine ağlamaktan bahsettim; bırak bu moruklukları adamım!    
Devamı