yolda#2

"Dışarıda bir hayalet belirdi-- keçi sakallı, 16 yaşında bir çocuk, elinde trompet çantasıyla. Çöp gibi zayıf, deli deli bakan bu çocuk, gruba katılıp onlarla beraber çalmak istiyordu. Gruptaki elemanlar onu önceden tanıyor, onunla uğraşmak istemiyorlardı. Çocuk sessizce bara girdi, trompetini çaktırmadan çıkarıp dudaklarına götürdü. Kimsenin umrunda olmadı. Kimse ona bakmadı. Grup çalmayı bitirdi, toparlandı ve başka bir barın yolunu tuttu. Gitmişlerdi. Çocuk trompetini çıkarmış, kurmuş, zilini parlatmıştı ve bu kimsenin umrunda değildi. Zayıf Chicago'lu genç çalmak istiyordu işte. Koyu renk gözlüklerini taktı, trompeti dudaklarına götürdü tek başına ve "Bauuv!" diye başladı. Sonra öbürlerinin peşinden koşturdu. Kendilerine katılmasını istemiyorlardı, tıpkı benzin deposunun arkasında kurduğunuz mahalle takımına almadığınız çocuk gibi. "Bu heriflerin hepsi, tıpkı Jim Holmes gibi, bizim alto Alen Gingsberg gibi, büyükannesiyle yaşıyor" dedi Neal. Ekibin peşine düştük. Anita O'Day's kulübüne girdiler, tekrar sahneye kuruldular ve sabah dokuza kadar çaldılar. Neal'le ikimiz elimizde biralarla oradaydık. Ara verdiklerinde Cadillac'a atlayıp Chicago'nun dört bir yanında kız tavlamaya çalışıyorduk. Kızlar, kocaman, yaralı, peygambervari arabamıdan ürküyorlardı. Hızla bara geri dönüyor, sonra tekrar fırlıyorduk. Heyecandan delirmiş Neal her giriş çıkışımızda yangın musluklarına çarpıp duruyor, ruh hastası gibi kıkırdıyordu. Saat dokuz olduğunda araba tam anlamıyla enkaza dönmüştü: frenler artık tutmuyordu, delik deşik çamurluklar göçmüştü, rotlar ise takırdıyordu. Artık pırıl pırıl bir limuzin değil, çamur kaplı bir kasadan ibaretti sadece. Gecenin bedelini ödemişti. "Vay be!" Elemanlar Neets'in Yeri'nde hala çalıyordu. ve Neal birden sahnenin arkasındaki karanlık köşeye baktı ve dedi ki: "Jack, Tanrı burada" "

(J.K/Y./s. 299-300)