çök

kitapça'da çay içerken yan masalara kulak misafiri olmamam imkansızdı: biri ne kadar değiştiğini anlatıyordu. Hadi ordan! dedim, içimden; hiçbir şeyi değiştiremezsin; sadece çabalayabilirsin, şeyler isterse değişir... Birini değiştirmeyle ya da kendini değiştirmeyle de bir ilişki yürümez. Ayrıca değiştim, diyebilmek ne garip bir şeydir.

Çaba vardır, su akar yatağını bulur. Yatak taşar veya seni kabul etmezse yapacak bir şey yoktur. Sevgilisine yemek hazırlayan kişi modeli ile bile bir yere kadar varılıyor; gerisi kendiliğindenliğin kozmik yapısında komikleşiyor. İttirme kaktırma ile sadece yorgunluk çöküyor insanın omzuna; sonra çöküntü ovaların arasında serinlemekten başka bir şey yapılamıyor.

O serinliğin keyfini sürdüğümden biliyorum...