once upon time...

"o zamanlar henüz olric yoktu". sesten ziyade uğultular vardı; kaçıp gitme arzusu; bir tür inanç, hayatı farklı kılmaya dair... İkiz kuleler dimdik ayaktaydı, Akay Caddesi toz dumandı, Kızılay'da sola dönüş yasaldı. Odalar kalabalık, sokaklar kalabalık... Alcatel'in dıt dıt'ları, walkman'in zırıltıları, çekme kastelerin bitip tükenmeyen dönüşleri vardı. Ne ebruli düşler, ne tüm bedenleriyle cinsel organlarına dönüşenler hesaptaydı; sadece karanlık bir odaya giriş, ardından kara bir kedinin miyavlaması. Oyun başlıyordu... gittikçe tehlikeli hale gelen...