ararım tadını eve dönmenin yolu bilmenin

ben hala ölürüm
plastik çiçekli gizli bahçemde
sessizlikten kaçar
sığınırım yorgunluğun koynuna,

apansız uyanır
düşlerin tek güzel yerinde
ararım tadını
eve dönmenin
yolu bilmenin

kimin kimin bu sessiz eller
mor halkalı yaralı gözler
kıyılarıma vuran sen misin?

kimin kimin bu kör gözler
bu varışsız yalan sözler
adını unutan sen misin?

ben hala ararım
bilinmeyenin ulaşılmaz balını
kaçarım kalabalıktan
yalnızlıktan
dostumuz ölümden...

apansız uyanır
düşlerin tek güzel yerinde
ararım tadını
eve dönmenin
yolu bilmenin

(Teoman/sessiz eller/papatya)

Yorumlar

serdanka dedi ki…
Al işte yine o albüm. Tekrar tekrar karşına çıkar ya gençlik aşkın ama sen artık gençlik aşklarının tadını çok aramaya başlamış bir zamandasındır ya. Ya işte bende bu albüme karşı aynı hissiyattayım. Hemen bir doz "Ne ekmek nede su" istiyorum ulennnnn :)
24.10.2008 00:27
Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Annemsiz ilk doğum günü

Annemsiz ilk doğum günü. Pek çok şeyin ilki gibi, bunun da ilki varmış. Pazar günü mezarını ziyaret ettim, çiçek diktim. Umarım tutar ve büyür. Bu yaşa kadar pek çok işim tutmadı, ama dertleri içimde büyüdü. Yine de aynı şeyleri yapmaya devam ettim. Denedim ve yenildim. Kimi zaman beraberlikler ve galibiyetler de oldu. Daha önce yazdığım gibi orta sıralarda, "hem önemsiz hem de nemsiz bir yerde" hikayemiz geçip gitmeye devam ediyor.  Bazı rutinleri bozmayı sevmiyorum, bu da öyle. Yaşayıp gidiyoruz işte, "yıllar geçiyor yaşlanıyoruz galiba..." Arada ufak tefek mutluluklar, küçük başarılar ve büyük umutlarla nefes alıp vermeye devam... 
Devamı

Çok gezen mi bilir çok okuyan mı?

 Avrupa'nın ortalarında dolandıktan sonra Anadolu'nun ortasına geri döndük. Arada batısında da konakladığımız oldu; elektrik kesintileri, yangınlar, sıcakla beraber. Gezip gördüklerimiz, hissettiklerimiz, ter ve yorgunluk iç içe geçti; içe aktarıldı. Bolca fotoğraf kayda geçti. Hafıza kaydı... Kayıp düşmesin diye anılar. "Çok gezen mi bilir çok okuyan mı?" denklemini birlikte götürmeye çalıştım her zaman. Ama para olunca zaman, zaman olunca para olmuyor çoğu zaman. Zamanımız daha bolken paramız azdı; yine de kayıtlara eklenen çokça yer oldu. Kimisi 36'lık filmlerde, bazıları basılı kağıtlarda kaldı. Şimdilerde çoğu dijital. Öncekiler soluyor, sonrakiler yer açılsın diye siliniyor bazen. Hafızalar doluyor; sıfırlamak gerekiyor. Gençlikten orta yaşlılığa, orta sınıf dertleri... Okudum ve yazdım; gezdim ve dolaştım. Tekken iki ve şimdi üç olduk. O da ayak uyduruyor bize, tin tin geziyor sokaklarda; seviyor. Yeni yollar aşındırmak için zaman ve para kollamaya devam.
Devamı

Öyküler

Bir kısmı bu blogta yayınlanan ya da blogtaki çeşitli pasajları içeren öykülerim, şu adreste açık erişim okunabiliyor:  https://drive.google.com/file/d/1rFTUs8pkxQKRtx3MrMeik68jz2dGXfiW
Devamı